اثربخشی درمان توانبخشی عصب- روانشناختی بر عملکرد توجه مستمر در دانش‌آموزان با اختلال ریاضی شهر تبریز

خلاصه مقدمه: اختلال در ریاضیات عبارت است از ناتوانی در انجام مهارت­های مربوط به حساب با توجه به ظرفیت هوشی و سطح آموزشی که از کسی انتظار می­رود. پژوهش حاضر نیز با هدف تعیین اثربخشی درمان توانبخشی عصب- روانشناختی بر عملکرد توجه مستمر در دانش­آموزان با اختلال ریاضی انجام شد. مواد و روش ­ها: طرح پژوهش حاضر به صورت نیمه آزمایشی با دو گروه آزمودنی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شهر تبریز در سال 1395 بود، و نمونه مورد نظر از مناطق پنجگانه اختلالات یادگیری انتخاب شدند. روش نمونه­گیری به صورت تصادفی ساده بود. بدین صورت که یک گروه 10 نفره شامل افراد مبتلا به اختلال یادگیری ریاضی و 10 نفر نیز شامل گروه گواه بود. یعنی افرادی که مبتلا به ناتوانی یادگیری هستند اما مداخله­ای برای آنها صورت نگرفت. تعداد جلسات درمانی 20 جلسه بود و هر جلسه 45 دقیقه به طول می­انجامید. ابزار پژوهش شامل برنامه کامپیوتری توانبخشی عصب- روانشناختی  Sound Smart و آزمون عملکرد پیوسته بود. تحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد. یافته­ ها: بین میانگین نمره­های پیش­آزمون و پس­آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی­داری وجود داشت (001/0>p)، به نحوی که توانبخشی عصب- روانشناختی باعث بهبود توجه مستمر در دانش­آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری ریاضی گردید. نتیجه ­گیری: این مطالعه نشان داد توانبخشی عصب- روانشناختی  می­تواند به عنوان یک روش اثربخش در افرادی که اختلال یادگیری ریاضی دارند مورد استفاده قرار بگیرد.